Konstrukcja tytułowych spiroallenów była pokłosiem sprawdzenia, jaki kształt przyjmuję spiranowe pochodne cykloheksa-1,4-dienu. W pierwszym etapie skonstruowałem spiro[5.5]undeka-1,4,7,10-tetraen (Orca4.2.1/ B3LYP/ def2-SVP/ hess-plus):
W następnym kroku chciałem się przekonać, czy liniowa rozbudowa powyższej cząsteczki również prowadzi do struktury zrelaksowanej. Rzeczywiście model zawierający cztery węzły spiranowe bez problemów udało się zoptymalizować a optymalna struktura jest zrelaksowana (Orca4.2.1/ B3LYP/ def2-SVP/ hess-plus)::
Kolejnym krokiem było zbudowanie cząsteczki tetraspiranowej, ale przez zmianę podstawienia kolejnych pierścieni z 1,4 na 1,2. W wyniku tej zmiany powstała cząsteczka o ciekawej, helikalnej budowie (Orca4.2.1/ B3LYP/ def2-SVP/ hess-plus):
Potem zadałem sobie pytanie, co się stanie ze strukturą takich związków, gdy do każdego wiązania podwójnego wprowadzę poprzez insercję dodatkowy atom węgla. Ideą było przekształcenie podstawionych etenów w alleny. Ideę tę najlepiej ilustruje animowany model (1P,5P,9P,13P)-spiro[7.7]pentadeka-1,2,5,6,9,10,13,14-oktaenu (nazwa z ChemSketcha2023) pokazany poniżej (Orca4.2.1/ revPBE/ def2-TZVP/ hess-plus):
Przyszło mi na myśl, że charakterystyczne skręcenie tej cząsteczki spiranowej powinno umożliwić skonstruowanie na tej bazie molekuły makrocyklicznej. Makrocykl udało się domknąć z zastosowaniem ośmiu pierścieni sześcioczłonowych połączonych mostkami spiranowymi (Orca4.2.1/ B3LYP/ def2-SVP/ hess-plus):
Tę konstrukcję przypominającą nieco koronę cierniową powiększyłem do 10 pierścieni ujętych w makrocykl (Orca4.2.1/ PM7/ hess-plus):