Ta nazwa dotyczy zbioru nie tylko alotropów węgla z szeregiem wiązań wielokrotnych ale i węglowodorów związanych strukturalnie z tymi alotropami. Postanowiłem wszystkie poniżej opisane struktury nazwać semifullerenami. Konstrukcje rozpocząłem od fullerenu C24. Jest to znana cząsteczka. W poprzedzającym odnośniku autorzy optymalizowali strukturę tego związku za pomocą mechaniku molekularnej. Tutaj zastosowałem poziom DFT (Orca 4.2.1/ B3LYP/ def2-SVP/ Hess-plus). Geometrie są podobne, choć nie identyczne.
Pierwszą modyfikacją tego fullerenu jest związek przedstawiony poniżej. Jest to pochodna C24 wzbogacona o „wianuszek” dwunastu atomów węgla skonstruowanych w pierścień skondensowanych cykli pięcioczłonowych (parametry obliczeń jak wyżej):
Poniżej pokazałem nawet prostszą strukturę węglowodoru C30H12. Mimo tej prostoty jest to układ nonadekacykliczny. Przypmonę, że liczbę pierścieni (cykli) określa się najmniejszą liczbą wiązań, które należy usunąć tak, aby uzyskać jednocząsteczkowy szkielet acykliczny (parametry obliczeń jak wyżej):
Przyznam, że motywacją do budowy następnych modeli były chyba tylko względy estetyczne. Te cząsteczki są po prostu ładne (parametry obliczeń jak wyżej):
Do powstałych struktur dołączałem kolejne pierścienie skondensowane (parametry obliczeń jak wyżej):
Cel tej pracy stawał się dla mnie coraz bardziej wyraźny. Było nim usunięcie wszystkich atomów wodoru i skonstruowanie nowych alotropów węgla. Tymczasem jednak powstawały kolejne modele (parametry obliczeń jak wyżej):