Pomysł na struktury rakietenów powstał jako twórcze rozwinięcie struktur zagrodenów (proszę przejrzeć listę na teneochem.pl). Idea budowy zagrodenów na kształt rakiet była dla mnie dość oczywistym przeniesieniem moich młodzieńczych zainteresowań ze skali makro na skalę molekularną. Gdy miałem lat szesnaście (i nieco więcej) namiętnie budowałem modele (wprawdzie dość prymitywnych) rakiet. Były to czasy ogromnego rozwoju techniki rakietowej w Stanach Zjednoczonych i Związku Sowieckim. Gdy miałem prawie dziesięć lat Amerykanie wylądowali na Księżycu. Oglądałem wówczas w telewizji bezpośrednią transmisję z tego wydarzenia w polskiej telewizji. Byłem niemal razem z Neilem Armstrongiem na powierzchni Srebrnego Globu. To zdarzenie wpłynęło na mnie ogromnie (a było dodatkowo podsycane literaturą SF). Potem technikum chemiczne w moim rodzinnym Wolbromiu (technikum chemiczne już nie istnieje) i studia chemiczne na Politechnice Śląskiej zahamowały moje zainteresowania rakietami. Współcześnie nieco się ożywiły za sprawą powrotu zagadnień rakiet do mainstreamu. Czasy się jednak zmieniły. Moja platoniczna miłość do rakiet trwa, ale zamieniła się w sztukę modelowania molekularnego. Stąd powstał węglowodór, który swoim kształtem przypomina rakietę jednostopniową:
Cząsteczka ta została zoptymalizowana na poziomie DFT (Orca4.2.1/B3LYP/def2-SVP/hess-plus). Wiedziony niepohamowaną fantazją stworzyłem kolejną cząsteczkę, wktórej wydłużeniu uległ „kadłub” nad sekcją „silnika ze statecznikami” (Orca4.2.1/B3LYP/def2-SVP/hess-plus):
Zbudowałem również wersję dwustopniową tej drobiny. Ku mojemu zaskoczeniu również ta cząsteczka dała się zoptymalizować, a wszystkie wartości częstości w hessianie okazały się dodatnie (Orca4.2.1/B3LYP/def2-SVP/hess-plus):
Nawet nadbudowa „kadłuba” za pomocą fragmentów allenowych dała cząsteczkę zrelaksowaną (Orca4.2.1/B3LYP/def2-SVP/hess-plus):
Pokazana powyżej cząsteczka jest enencjomerem o konfiguracji M. Nie badałem struktur chiralnych rakietenów z „kadłubami karbo-allenowymi. to zagadniernie jest nadal otwarte.
„Sekcja silnikowa z brzechwami: okazała się również podatna na optymalizację i relaksację (w takich samych warunkach jak opisane powyżej):
Pokazane modele oczywiście nie wyczerpują możliwości rozbudowy. Poprzestałem jednak na tym skupiając się na aminowych pochodnych przedstawionych modeli.