Opisze poniżej przykłady alotropów węgla, które skonstruowałem z wyjściowych dplaskenów przez usunięcie wewnętrznych atomów wodoru. Powstałe dwu- lub trójwiązalne atomy węgla połączyłem ze sobą za pomocą wiązań pojedynczych lub podwójnych. Uzyskane w ten sposób struktury wstępnie optymalizowałem za pomocą MM (ChemSketch 2022) a następnie z wykorzystaniem metody PM3.

Pierwszy skonstruowany w ten sposób alotrop zawiera 10 atomów węgla (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

Alotropy te nazwałem torusenami. Następny alotrop zawiera 282 atomy węgla (parametry obliczeń jak wyżej):

Kolejny zawiera 290 atomów węgla (parametry obliczeń jak wyżej):

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że struktury te mają ładny kształt. Szkoda, że nie mogę wykonać obliczeń na wyższym poziomie. Sporo właściwości takich alotropów wymaga wyjaśnienia.

Ostatni pokazany tu alotrop alotrop zawiera aż 300 atomów węgla. Powstał on przez modyfikację innej grupy niezwykłych węglowodorów, o których opowiem w późniejszych wpisach. W tym miejscu powiem tylko, że tę grupę związków nazwałem na własny użytek plaskenami (Orca 5.0.4/ PM3/ hess-plus):