Kontynuowałem zamianę miejscami pierścieni w płatach.

W tym wypadku obliczeniom poddałem również dwa izomery. Choć rozszerzyłem je na kolejne dwa, co opiszę później. Powyższy rysunek pokazuje, że mamy do czynienia a płatami z jednakową liczbą pierścieni o ładunku dodatnim i ujemnym. Pierwszy z izomerów zbudowałem zgodnie z łączeniem cine-cine (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

Drugi izomer jest zbudowany według łączenia cine-tele i odwrotnie (parametry obliczeń jak wyżej):

Jak już wspomniałem, skonstruowałem jeszcze dwa izomery. Rysunek poniżej pokazuje tę wersję:

W płacie prawym miejscami zamieniłem dwa pierścienie skrzydłowe. W ten sposób jeden anion cyklopentadienylowy znalazł się pomiędzy kationami imidazoliowymi. Płat lewy pozostał niezmieniony. Powstałą w ten sposób cząsteczkę z łączeniem cine-cine ilustruje ręczna animacja poniżej (parametry obliczeń jak wyżej):

Łączenie cine-tele (tele-cine) jest pokazane poniżej (parametry obliczeń jak wyżej):

Liczba możliwych do utworzenia izomerów jest znacznie większa. Przykładowo w lewym pierścieniu również można przestawić dwa skrzydłowe pierścienie. W przedstawionym powyżej trybie da to kolejne dwa izomery. Można wykonać kolejne kombinacje, ale tego nie robiłem, gdyż te konstrukcje stawały się dla mnie dość nudne w tym czasie. Zwłaszcza że można „dołożyć” inne orientacje względem siebie atomów azotu w różnych pierścieniach… Często to podkreślam; zostawiam jakąś pracę na później (o ile będzie jakieś później ze względu na wiek), gdyż w kolejce czekają kolejne fascynujące struktury. Nie mogę się już doczekać, żeby je tu opublikować w jakimś sensownym porządku. Zorganizowanie tego porządku wymaga dużego wysiłku.