Tę grupę alotropów węgla stworzyłem poprzez łączenie (przez skondensowanie tak, aby uzyskać układ sprzężonych wiązań podwójnych) pierścieni pięcio- sześcio-, siedmio-, ośmio- i dziewięcioczłonowych. Jeden z węglowodorów, który posłużył jako „dwuwymiarowy” model do dalszych konstrukcji, pokazałem poniżej:

W wyniku łączenia ze sobą płatów powstały pierścienie czteroczłonowe oraz odmiany alotropowe węgla o dość niezwykłych kształtach. Łączenie odbywało się poprzez zastąpienie atomów wodoru wiązaniami C-C.

Pierwszy przykład pokazuję poniżej (C144 – Orca 6.0.0/ xTB/ hess-plus). Tutaj płaty są przekręcone względem siebie o 180°:

W poniższej strukturze płaty nie są przekręcone. Ideę łaczenia płatów pokazałem poniżej na niezoptymalizowanej i niepołączonej do końca strukturze:

Poniżej struktura w pełni połączona oraz zrelaksowana (parametry obliczeń jak wyżej):

Znalazłem jeszcze jeden sposób łączenia płatów (parametry obliczeń jak wyżej):

Ciekawe jak zachowują się te alotropy w warunkach narzuconych przez parametry dynamiki molekularnej. Być może takie obliczenia uda mi się przeprowadzić (mam taką nadzieję) w przyszłości na prostszych strukturach.