Ułożenie atomów wodoru w pierwszej strukturze pokazanej na poprzedniej stronie zasugerowało mi możliwość kondensacji dwóch cząsteczek. Powstała dzięki temu dość niezwykła konstrukcja o wzorze C₂₀₄H₆ (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

Jak widać tę konstrukcję można powielać dzięki obecności skrzydłowych atomów wodoru. Tej możliwości jednak nie badałem (czerwiec 2024).

Swoją uwagę skupiłem na pojawiającej się możliwości „domknięcia” struktur przez zastępowanie atomów wodoru przy otworze za pomocą atomów węgla. Pierwszą „domknąłem” przedostatnią strukturę pokazaną na poprzedniej stronie. Pary atomów wodoru zastąpiłem mostkami metylenowymi (C₂₁₀H₁₂ – Orca 5.0.4/ PM3/ hess-plus):

Mimo sporego zatłoczenia atomami wodoru struktura jest zrelaksowana.

Podobnie postąpiłem z ostatnią strukturą pokazaną na poprzedniej stronie (C₂₄₅H₁₄ – parametry obliczeń jak wyżej):

Na zakończenie tego wpisu powracam jeszcze do struktury z „dziurą”. Najbardziej rozbudowana struktura liczy 282 atomy węgla i 18 atomów wodoru (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

Aż szkoda mi, że moc obliczeniowa mojego komputera jest za mała, żeby zoptymalizować jeszcze większe konstrukcje. Być może kiedyś się to uda (czerwiec 2024).

Dplaskeny5 – alotropy węgla – 19 czerwca 2024.