Drugi wpis o dplaskenach rozpoczynam od związku, który jest naturalnym rozszerzeniem pierwszej (lub drugiej) struktury z poprzedniego wpisu (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

W powyższej strukturze usunąłem „dziurę” poprzez dołożenie pierścienia cyklopropanowego. Ten zabieg usunął również wyrwę z sprzężeniu wiązań podwójnych. Struktury będące rezultatem „usuwania dziur” opiszę gdzie indziej.

Tutaj powracam do struktur z centralnym otworem. Kolejną cząsteczką, którą zoptymalizowałem jest pokazana poniżej o wzorze sumarycznym C₈₅H₃₀ (Orca 5.0.4/ PM3/ hess-plus):

Niestety z jakichś powodów, których nie rozumiem, dane strukturalne „produkowane” przez tę wersję programu Orca, dają w wielu miejscach wiązania potrójne, co jest oczywistym błędem. Udało mi się uzyskać w miarę poprawną krotność wiązań poprzez eksport pliku typu sdf (wygenerowanego przez program Avogadro 1.99 z pliku typu out programu Orca) do programu IQmol i ponowne zapisanie struktury w formacie sdf (mol):

Tak będę postępował, jeśli wizualizacja wyników z programu Orca 5.0.4 będzie tak koślawa.

Kolejna rozbudowa polegała na takiej modyfikacji, aby wewnątrz cząsteczki uzyskać dziurę z sześcioma atomami wodoru. Wynikowa geometria takiej cząsteczki (C₁₀₂H₃₀) nie ma kształtu niecki, ale jest pofalowana (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):

Jak wyżej wskazałem, uzyskana struktura jest zrelaksowana, ale nie mam pewności, czy jest to geometria o rzeczywiście minimalnej energii. To zagadnienie pozostaje otwarte (czerwiec 2024).

Zaciekawiło mnie, jaki kształt przyjmie cząsteczka z centralną „dziurą” składającą się z siedmiu atomów wodoru. Cząsteczka o wzorze C₁₁₉H₃₆ również okazała się pofałdowana (parametry obliczeń jak wyżej – jest to jeden z możliwych tautomerów):

Następnie na tapet wziąłem cząsteczki, które określone są wzorem sumarycznym C₁₄₅H₃₆. Ze względu na nieparzystą liczbę atomów węgla układ wiązań podwójnych nie jest tu całkowicie sprzężony. Należy zwrócić uwagę na to, że w cząsteczce obecne są również pierścienie siedmioczłonowe (parametry obliczeń jak wyżej):

Optymalizacji poddałem jeszcze tautomer z grupą metylenową umieszczoną przy zewnętrznym pierścieniu siedmioczłonowym (Orca 5.0.4/ PM3/ hess-plus) oraz tautomer z grupą metylenową umieszczoną przy pierścieniu siedmioczłonowym znajdującym się na obrzeżu cząsteczki, ale w brzegowej wnęce (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus). Ostatnim zoptymalizowanym tautomerem z tej serii jest ten, który posiada grupę metylenową przy dziurze (Orca 5.0.4/ PM3/ hess-plus):

Dplaskeny3 – klik (17.06.2024)