Związki, które opiszę poniżej wzięły nazwę od mojego ulubionego zamku na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Zamek znajduje się w miejscowości Smoleń:
Podstawą struktur jest (3Z,10Z)-cyklotetradeka-3,10-dieno-1,5,8,12-tetrayn (a) oraz jego odwodorniona forma (1Z,5Z,11Z)-cyklotetradeka-1,2,3,5,6,7,11-heptaeno-9,13-diyn (b):
Pierwsza pochodna zawiera sześć pierścieni typu a połączonych w makrocykl (Orca 4.2.1/ PM3/ hess-plus):
Skonstruowałem analogiczną strukturę opartą na modelu b (parametry obliczeń jak wyżej):
Rozbudowałem powyższe struktury o dwa pasy dążąc do cząsteczek, które zaczynają przypominać nanorurki. Pierwsza struktura o wzorze sumarycznym C144H24 została zoptymalizowana na poziomie półempirycznym (parametry obliczeń jak wyżej):
Następna struktura jest rozbudowaną wersją formy b (parametry obliczeń jak wyżej):
Uzyskane wyniki sugerują, że możliwe jest dalsze wydłużanie cząsteczek bez utraty relaksacji (czyli, że wszystkie wartości własne hessianu powinny być dodatnie) przynajmniej na poziomie półempirycznym. Obliczenia na wyższych poziomach wymagają dostępu do szybszych komputerów. Tymczasem muszę (maj 2024) pozostać przy tych wynikach. Na następnej stronie znajdą się bardziej „domknięte” formy smolenów.