W tym wpisie pokażę konstrukcje bicytisenów6, w których usuwałem atomy wodoru a w ich miejsce wstawiałem wiązanie pojedyncze lub podwójne. Tak się stało w pokazanym poniżej przykładzie związku (Orca4.2.1/ PM3/ hess-plus):
Utworzone w pokazany powyżej sposób wiązania pojedyncze wymusiły sztywną konfigurację reszty cząsteczki. Związek ten zdaje się nie mieć izomerów konfiguracyjnych w odróżnieniu od struktur pokazanych poniżej.
W związku pokazanym poniżej usunąłem cztery sąsiednie atomy wodoru i w ich miejsce wprowadziłem wiązania pojedyncze. W ten sposób jedno z ramion bicytisenu uzyskało dwa pierścienie cyklobutanowe. Struktura jest zrelaksowana na poziomie półempirycznym (Orca4.2.1/ PM3/ hess-plus):
Niezmodyfikowane ramiona mają konfigurację cc-cc (zgodnie z oznaczeniami przyjętymi w drugiej części wpisu). Sprawdziłem jeszcze relaksację czterech izomerów cc-ct, ct-ct, ct-tt oraz tt-tt (wszystkie obliczenia i warunki jak poprzednio). Dla porządku pokazuję strukturę izomeru tt-tt:
W następnym etapie badań poddałem odwodornieniu w analogiczny jak poprzednio sposób jeszcze jedno skrzydło. Ten zabieg zmniejszył liczbę izomerów do trzech ze względu na możliwe konfiguracje skrzydła, którego nie modyfikowałem. Pierwsza struktura to izomer cc (warunki obliczeń i relaksacji jak poprzednio):
Następny izomer posiada konfigurację ct (warunki obliczeń jak poprzednio:
I wreszcie izomer o konfiguracji tt nieodwodornionego skrzydła (warunki obliczeń jak poprzednio):
Serię tych struktur zamyka pochodna z odwodornionymi trzema ramionami, to znaczy zawierająca sześć pierścieni cyklobutanowych. W wyniku tej modyfikacji powstaje jeden możliwy izomer (warunki obliczeń jak poprzednio):