Ze względu na to, że liczba wyświetlanych struktur na stronie poprzedniej przekroczyła dopuszczalną liczbę, zamieszczam tu ostatnią strukturę typu armchair z poprzedniej strony:
Modele pokazane w części poprzedniej stały się podstawą do konstrukcji struktur pochodnych. Do tego celu zastąpiono niektóre atomy wodoru atomami węgla. Atomy te łączono w odpowiednie, bardziej skomplikowane konfiguracje uzyskując nowe węglowodory. Pierwszą i drugą z nich są struktury uzyskana poprzez zamknięcie z jednej A oraz z dwóch stron B modelu oznaczonego w poprzedniej części literą a za pomocą mostków metinowych:
Model a posłużył do dalszych modyfikacji, że względu na to, że aksjalne wiązania do atomów wodoru są równoległe. Ta geometria pozwoliła na dobudowanie fragmentu pochodnego t-butylu (struktura C). Kolejna struktura (D) powstała w wyniku formalnej eliminacji trzech cząsteczek wodoru od dobudowanego i wyjściowego fragmentu. Powstałe w ten sposób wiązania podwójne wykazywały jednak zbyt duże naprężenia ze względu na niekoplanarność podstawników wokół tych wiązań. Te naprężenia doprowadziły do reorganizacji cząsteczki i powstania na skrzydłach pierścieni 1,2-dipodstawionego oraz 1,2,3-tripodstawionego cyklopropanu:
Rozbudowa modelu C poprzez dodanie drugiego fragmentu t-butylowego ze strony przeciwnej również doprowadziła do uzyskania stabilnej struktury (E). W końcu dobudowa do modelu a trzech fragmentów allenowych również doprowadziła do powstania stabilnej struktury F:
Trwałość struktury z fragmentami allenowymi wynika z niemal prostopadłego ustawienia względem siebie allenowych podstawników skrzydłowych. Mimo że kąt walencyjny w omawianych łańcuchach wynosi tylko 155.3°, cząsteczka jest nadal stabilna.